Witajcie, wpadłem na pomysł aby utworzyć grupę na FB. Oczywiście będzie miała ona na celu poprawić i uprościć kontakt wśród naszej społeczności. Wszystkich zainteresowanych serdecznie zapraszam :)

http://facebook.com/groups/327439171050975?ref=bookmarks

W razie problemów z linkiem zgłoście mi je w komentarzu. Jutro postaram się stworzyć grafikę na grupę. Proszę was również o podzielenie się pomysłami na to jak trafić do jak największej ilości jednoocznych. Jestem świeżo po technikum i jestem sflustrowany tym jak bardzo ogranicza mnie nasze prawo. Uważam, że powinniśmy połączyć siły i wzajemnie  się wspierać bo tak naprawdę tylko my mamy jakąkolwiek wiedzę na temat naszego życia z jednoocznością.

Gorąco pozdrawiam i czekam na odezw z waszej strony :)

Patryk 

Witaj Patryku!

Ja nie korzystam z FB ale również jestem za tym, byśmy się zorganizowali, zebrali wszystkie nasze problemy i tworzyli jeden wspólny front działania korzystny dla nas wszystkich i reprezentujący interesy nas wszystkich - przecież wszyscy jesteśmy w takiej samej sytuacji i powinniśmy  się  wzajemnie  rozumieć.

Bardzo Cię proszę, napisz coś o tym" jak ogranicza Cię nasze prawo" - bo mi wszyscy wokół tzn. urzędy i lekarze mówią, że nie istnieją żadne ograniczenia dla osób jednoocznych poza tym, że wykluczony jest zawód kierowcy zawodowego i pilota samolotu. Oczywiście ze względów bezpieczeństwa osób korzystających  z  takich  środków transportu.

Dodatkowo lekarz biegły sądowy okulista wydając mi opinię napisał: że  "nie ma powodów, by w sposób szczególny chronić jedyne oko - jak sądzą laicy "  zmuszając mnie tą opinią do pracy przy komputerze przez 8 godz. dziennie ( przy załączonej dokumentacji medycznej potwierdzającej pogorszenia się u mnie ostrości widzenia od tej pracy o 0.5 dioptrii w ciągu 3 miesięcy). 

Tak więc przeciwwskazane są tylko prace wymagające widzenia stereoskopowego i te, które wymieniłam wyżej. Więc jaki jest powód twojej flustracji? Może żyjemy w jakichś różnych krajach?Może w Polsce Ai B albo wschodniej czy zachodniej?Może w każdym mieście obowiązują odmienne przepisy?Doprecyzuj powody swojej flustracji. Bardzo jestem ciekawa, co konkretnie Cię bulwersuje!

Pozdrawiam

Bogusia

Anetko! Ciebie również pozdrawiam.

Wysłałem prośbę o dołączenie :)

Jeśli chodzi o to co mnie bulwersuje to są to zdecydowanie wykluczenia od wykonywania prac i w moim przypadku dotyczy to również pracy pod ziemią, na wysokości powyżej 3m, pracy przy maszynach z ruchomymi elementami, noszenia ciężkich rzeczy, prac precyzyjnych i nie wiadomo co jeszcze wymyślą gdzie z takimi czynnościami miałem już nie raz nie dwa do czynienia i nie stwarzały mi najmniejszego problemu przez co obecnie mam problem ze znalezieniem pracy bo praca jest ale nie taka którą mogę wykonywać a z zawodu jestem grafikiem komputerowym i nigdzie w pobliżu nie szukają osoby na takie stanowisko. Póki co staram się łapać prywatne zlecenia na projekty ale chciałbym jak najszybciej się usamodzielnić. Nie szukam też pracy za najniższą krajową bo wiem, że stać mnie na więcej. A co do wykonywanych zawodów uważam, że powinna to być nasza własna decyzja bo ktoś kto nie jest w naszej skórze moim zdaniem nie powinien decydować o tym jak mamy ukierunkować nasze życie. Śmieszny jest też fakt, że jeśli mamy własną działalność to nagle nie ma żadnych ograniczeń bo jesteśmy sami za siebie odpowiedzialni. Rozumiem też, że to dwie zupełnie inne rzeczy ale nadal uważam, że jeśli ktoś czuje się na siłach wykonywać dany zawód i nie ma z nim najmniejszego problemu to prawo nie powinno go ograniczać. 

Zmienić ma się sposób postrzegania niepełnosprawności.Niepełnosprawny teraz to człowiek, który ma jakiś fizyczne bądź psychiczne "odstępstwa" od człowieka zdrowego a po zmianach ma być, że niepełnosprawny to ten, u którego występują bariery niemożliwe do pokonania.

Różnica ma polegać na możliwości likwidowania barier, które uniemożliwiają pełnienie ról społecznych.Więc jak zapewne się domyślasz - w naszej grupie takie bariery nie występują.

O stowarzyszeniu napiszę jutro

Myślę też o dołączeniu do was na Facebooku.Od czego należy zacząć?

Stowarzyszenie nie jest trudne do założenia.Należy opracować statut, założenia działań - w tym wszystkim pomaga prawnik.Ważne jest, aby przed opracowaniem statutu ustalić czym dokładnie ma się zajmować to stowarzyszenie, gdyż doprecyzowanie potrzeb jest istotne dla wyboru właściwej formy prawnej.

Ja myślałam o bardzo poważnych celach i pozyskiwaniu środków unijnych na ich realizację, typu:zaopatrzenie czlonków stowarzyszenia we właściwy sprzęt komputerowy ( szczególnie dzieci), organizowanie wyjazdów integracyjnych, obsługę prawną, poradnictwo psychologiczne - możliwości są duże. To etap docelowy.

Można zacząć działać od podjęcia uregulowania naszej sytuacji prawnej związanej z pracą i orzecznictwem. Tu jest dramat.Brak  spójnych przepisów i jasnych wytycznych.W każdym mieście orzekają inaczej.Większość z nas odczuwa skutki jednooczności - szczególnie, gdy wiąże się to z jakąś chorobą ( jaskra, choroby oczodołu, stany po wypadkach a nawet rak) i chcemy uzyskiwać orzeczenia o niepełnosprawności ze względu na ograniczenia zdrowotne.

Przywileje związane z orzeczeniami rekompensują ,,naruszenie sprawności organizmu powodującej obniżenie zdolności do wykonywania pracy'' w porównaniu do  zupełnie zdrowych  osób, co sama odczułam bardzo mocno, gdyż stałam się osobą jednooczną w wieku dojrzałym i mam najlepsze porównanie swoich możliwości "przed" i "po".

Jakiś czas temu czytałam różne archiwalne posty na tym forum i natknęłam się na post młodego człowieka, który pisał, że nigdy nie czuł się gorszy od rówieśników ze względu na swoją jednooczność i we wszystkim im dorównywał.O swojej inności przekonal  się dopiero, gdy poszedł do pracy i pomimo starań nie mógł dorównać innym. Złożył więc wniosek o orzeczenie i .......nie dostał.

Osobiście uważam, że mamy prawo do orzeczeń ale rozumiem też osoby, które nie odczuwają w istotny sposób obniżenia swojej sprawności w związku z wykonywaną pracą i ci nie muszą występować o żadne przywileje (nie ma takiego obowiązku). Jak widzisz, sprawa jest naprawdę złożona i wymaga sporej dyplomacji. Ci, którzy czują potrzebę ochrony swego zdrowia i wsparcia ze strony Państwa - nie otrzymują tego a CI, którzy czują się w pełni sprawni i zdolni do każdej pracy - nie dostają zezwoleń. Jednym pracę przed komputerem ogranicza się do 4 godz. a innym nakazuje się pracować po 8 godz.

Przyszedł czas to uporządkować, jeśli pozostawimy nasze sprawy w rękach naszego "rządu" to nadal tak będzie, gdyż nikt nie zna naszych problemów i nie wie, z czym się borykamy, co czujemy ani jak mamy się w tym zorientować.