Mia80 dużo opowiadania postaram się po kolei bo zamotam sie w odpowiadaniu

1-Na dzień dzisiejszy radzi sobie dosyć dobrze nie jest osobą która "szefuje" grupie ale stara sie przystosować ,radzić sobie po swojemu 

2-oko różni sie i od pogody i jego usposobienia (choroba ,osłabienie) zależy czy jest widoczne bardzo czy tylko troszkę to chore oko jest światłoczułe ale nie martwe dlatego nasz a lekarka powiedziała że jak długo będzie mozna nie będziemy rozważać usunięcia (rozwój czaszki) gdy występuje słońce gałka oczna robi sie większa i "wytrzeszcz" jeśli tak mogę nazwać robi sie bardziej widoczne pomocne są w takim okresie okularki przeciwsłoneczne

3-Dodatkowa opieka nie wiem co mam Ci Mio napisać gdy poszedł do szkoły podst. dostawał cosopt i z tego co pamiętam jakieś kropelki na bakterie chyba w każdym razie wypadało dać krople około godziny11-12 nie było problemu aby któryś z nauczycieli szedł z nim do ośrodka zdrowia (pani higienistki w jakieś dni nie było a nauczycielowi jak już zapewne się orientujecie  nie wolno podać żadnych leków) bardzo pomocne były też panie woźne bo wiem że często to z nimi Misiek spacerował ,po za tym raczej nie potrzebował opieki innych nie mówię tu o reagowaniu w momencie "przemocy psychicznej "od innych dzieciaków

4-No i właśnie czy odstaje chyba teraz już nie 5 klasa to i oswojeni znajomi  i nauczyciele ,otoczenie .Bardzo dużą role odgrywają wychowawcy którzy powinni w momencie gdy dostają pod opiekę takowe dziecko z jakąkolwiek niepełnosprawnością rozmawiać z dzieciakami na ten temat pozwolić "choremu" dziecku opowiedzieć o sobie o np. zabiegach wizytach w jakichś ośrodkach itp aby inne dzieciaki wiedziały że to nie UFOLUDKI tylko zwykłe dzieciaki i choć inne to tak naprawdę takie same .Ja osobiście jestem baaaaaaardzio wdzięczna Pani która uczyło w klasach podstawowych Miśka wykonała kawał dobrej roboty niestety w momencie gdy syn szedł do 4 klasy dyrekcja zamiast pomyśleć wsadziła go do obcej klasy z "mocnymi charakterami" jak to potem tłumaczyli i przez brak reakcji wychowawcy który moim zdaniem był sam mentalnie "małym chłopcem " dzieciaki zrobiły sobie z Miśka pośmiewisko epitetom i przezwiskom nie było końca .Dobrze ,że juz jest po wszystkim i Misiek trafił do klasy w której jest większość dzieciaczków z jego klasy początkowej 

5-czytanie o dziwo bardzo szybko czytał idąc do "0" potrafił biegle czytać i bardzo lubi to robić do dzisiaj niestety pisanie to inna bajka może i mój błąd że nie byłam konsekwentna w ćwiczeniu kalibracji hmmmm jak by to napisać i określić prosto chyba zostanie w przyszłości lekarzem bo pismo juz ma identyczne :))))

6-jak juz w pkt.4 pisałam z kolegami rożnie powiem Ci tak na dzień dzisiejszy jeśli ktoś go poznaje akceptuje go takim jaki jest czasami są ciekawscy wtedy Misio opowiada mówi co i jak i z reguły to wystarcza ale są i tacy którzy są bardzo brutalni . Zapisałam go do ministrantów i na harcerstwo aby coś zdobywał umiejętności poznawanie świata obcowania w grupie itp to pomaga mu

7-w-f hmmmm to już bardziej obawa z mojej strony ale i  świadomość co może się stać u nas w grę wchodzi nie tylko oko guz który jest za gałką oczną może pęknąć przy upadku uderzeniu głową o ziemię czy też piłka nie mógł pływać gdyż okularki cisły go w oko a bez nich też źle bo woda chlorowana drażniła cała gałkę załatwiałam zwolnienia chuchałam dmuchałam a okazało się ze moja pociecha na w-fie nie ćwiczy a na orliku jak na chłopaka przystało nie robi sobie nić ze swojej przypadłości ale bardzo pomocna była pani od w-fu opowiedziałam o chorobie co może czego lepiej unikać i cały czas małemu tłukę do głowy aby uważał za siebie i myślał za innych ;/

Nie jest łatwo ale zawsze tłumacze ,ze są dzieciaczki które maja gorzej zasada nr.1 musi sam siebie zaakceptować a do was jako rodziców uświadamiać go w tym że w jego inności nie ma nic złego jest koffffany i jedyny w swoim rodzaju jeśli masz jakieś pytania pisz na rzena22@o2.pl tam zaglądam częściej :))) pozdrawiam i życzę cierpliwości do wszystkich nie tylko do dziecka :))

Witam Serdecznie! Bardzo chciałabym się podzielić swoimi problemami a raczej małym sukcesem. Mam 11-letniego syna, który prawie nie widzi na jedno oko - jest jednooczny, ie ma rozwiniętych włókien rdzennych. Do tej pory miał orzeczenie o niepełnosprawności. W styczniu br. byliśmy na Komisji ds.orzekania o niepełnosprawności - Pani doktor - pediatra, nawet nie zbadała syna, tylko powiedziała, ze jednooczność to nie choroba i nie zakwalifikowała go jako osoby niepełnosprawnej ( na poprzednich Komisjach był zawsze okulista). Odwołałam się dalej, ale i tu Pan doktor - również pediatra, stwierdzi, że teraz takie weszły przepisy, ze jednooczność to stan zdrowia!!! Wahałam się, ale odwołam się do Sądu. Długo to wszystko trwa, ale po badaniach biegłego Sądowego, stwierdzono , że dziecko jest osobą niepełnosprawną i należy mu się orzeczenie o niepełnosprawności. Wiec zachęcam wszystkich rodziców, którym odrzucono orzeczenia do walki. Warto!

Witam Serdecznie! Bardzo chciałabym się podzielić swoimi problemami a raczej małym sukcesem. Mam 11-letniego syna, który prawie nie widzi na jedno oko - jest jednooczny, ie ma rozwiniętych włókien rdzennych. Do tej pory miał orzeczenie o niepełnosprawności. W styczniu br. byliśmy na Komisji ds.orzekania o niepełnosprawności - Pani doktor - pediatra, nawet nie zbadała syna, tylko powiedziała, ze jednooczność to nie choroba i nie zakwalifikowała go jako osoby niepełnosprawnej ( na poprzednich Komisjach był zawsze okulista). Odwołałam się dalej, ale i tu Pan doktor - również pediatra, stwierdzi, że teraz takie weszły przepisy, ze jednooczność to stan zdrowia!!! Wahałam się, ale odwołam się do Sądu. Długo to wszystko trwa, ale po badaniach biegłego Sądowego, stwierdzono , że dziecko jest osobą niepełnosprawną i należy mu się orzeczenie o niepełnosprawności. Wiec zachęcam wszystkich rodziców, którym odrzucono orzeczenia do walki. Warto!

Pani Ewo miała pani prawnika ? jak Pani zaczęła walkę, jak się pani to udało. Proszę o instrukcję i podpowiedź. Czy mogłabym prosić o numer telefonu do Pani?

Witam serdecznie

Czy ktoś możee odwoływał się od negatywnej decyzji w sprawie wydania orzeczenia gdy dziecko jest jednooczne? Na jakie przepisy powołac się w odwołaniu, oprócz oczywistych faktów jak ograniczone pole widzenia? bardzo proszę o kontakt na maial agagaga@wp.pl. dziękuję!

Mia80 dużo opowiadania postaram się po kolei bo zamotam sie w odpowiadaniu

1-Na dzień dzisiejszy radzi sobie dosyć dobrze nie jest osobą która "szefuje" grupie ale stara sie przystosować ,radzić sobie po swojemu 

2-oko różni sie i od pogody i jego usposobienia (choroba ,osłabienie) zależy czy jest widoczne bardzo czy tylko troszkę to chore oko jest światłoczułe ale nie martwe dlatego nasz a lekarka powiedziała że jak długo będzie mozna nie będziemy rozważać usunięcia (rozwój czaszki) gdy występuje słońce gałka oczna robi sie większa i "wytrzeszcz" jeśli tak mogę nazwać robi sie bardziej widoczne pomocne są w takim okresie okularki przeciwsłoneczne

3-Dodatkowa opieka nie wiem co mam Ci Mio napisać gdy poszedł do szkoły podst. dostawał cosopt i z tego co pamiętam jakieś kropelki na bakterie chyba w każdym razie wypadało dać krople około godziny11-12 nie było problemu aby któryś z nauczycieli szedł z nim do ośrodka zdrowia (pani higienistki w jakieś dni nie było a nauczycielowi jak już zapewne się orientujecie  nie wolno podać żadnych leków) bardzo pomocne były też panie woźne bo wiem że często to z nimi Misiek spacerował ,po za tym raczej nie potrzebował opieki innych nie mówię tu o reagowaniu w momencie "przemocy psychicznej "od innych dzieciaków

4-No i właśnie czy odstaje chyba teraz już nie 5 klasa to i oswojeni znajomi  i nauczyciele ,otoczenie .Bardzo dużą role odgrywają wychowawcy którzy powinni w momencie gdy dostają pod opiekę takowe dziecko z jakąkolwiek niepełnosprawnością rozmawiać z dzieciakami na ten temat pozwolić "choremu" dziecku opowiedzieć o sobie o np. zabiegach wizytach w jakichś ośrodkach itp aby inne dzieciaki wiedziały że to nie UFOLUDKI tylko zwykłe dzieciaki i choć inne to tak naprawdę takie same .Ja osobiście jestem baaaaaaardzio wdzięczna Pani która uczyło w klasach podstawowych Miśka wykonała kawał dobrej roboty niestety w momencie gdy syn szedł do 4 klasy dyrekcja zamiast pomyśleć wsadziła go do obcej klasy z "mocnymi charakterami" jak to potem tłumaczyli i przez brak reakcji wychowawcy który moim zdaniem był sam mentalnie "małym chłopcem " dzieciaki zrobiły sobie z Miśka pośmiewisko epitetom i przezwiskom nie było końca .Dobrze ,że juz jest po wszystkim i Misiek trafił do klasy w której jest większość dzieciaczków z jego klasy początkowej 

5-czytanie o dziwo bardzo szybko czytał idąc do "0" potrafił biegle czytać i bardzo lubi to robić do dzisiaj niestety pisanie to inna bajka może i mój błąd że nie byłam konsekwentna w ćwiczeniu kalibracji hmmmm jak by to napisać i określić prosto chyba zostanie w przyszłości lekarzem bo pismo juz ma identyczne :))))

6-jak juz w pkt.4 pisałam z kolegami rożnie powiem Ci tak na dzień dzisiejszy jeśli ktoś go poznaje akceptuje go takim jaki jest czasami są ciekawscy wtedy Misio opowiada mówi co i jak i z reguły to wystarcza ale są i tacy którzy są bardzo brutalni . Zapisałam go do ministrantów i na harcerstwo aby coś zdobywał umiejętności poznawanie świata obcowania w grupie itp to pomaga mu

7-w-f hmmmm to już bardziej obawa z mojej strony ale i  świadomość co może się stać u nas w grę wchodzi nie tylko oko guz który jest za gałką oczną może pęknąć przy upadku uderzeniu głową o ziemię czy też piłka nie mógł pływać gdyż okularki cisły go w oko a bez nich też źle bo woda chlorowana drażniła cała gałkę załatwiałam zwolnienia chuchałam dmuchałam a okazało się ze moja pociecha na w-fie nie ćwiczy a na orliku jak na chłopaka przystało nie robi sobie nić ze swojej przypadłości ale bardzo pomocna była pani od w-fu opowiedziałam o chorobie co może czego lepiej unikać i cały czas małemu tłukę do głowy aby uważał za siebie i myślał za innych ;/

Nie jest łatwo ale zawsze tłumacze ,ze są dzieciaczki które maja gorzej zasada nr.1 musi sam siebie zaakceptować a do was jako rodziców uświadamiać go w tym że w jego inności nie ma nic złego jest koffffany i jedyny w swoim rodzaju jeśli masz jakieś pytania pisz na rzena22@o2.pl tam zaglądam częściej :))) pozdrawiam i życzę cierpliwości do wszystkich nie tylko do dziecka :))

 

 Kurcze, Pani syn ma szczęście niebywałe, że ma tak mądrą mamę!!!!!  

@grazyna kozlowska,

nie słyszałem wcześniej o tej książce, dzięki za informację - wrzuciłem to jako news :)

http://jednooczni.org/news/inne/47.html