Witam serdecznie.

Na początku chciałam powiedzieć,że jednooczność to nie tragedia.Ja z tym "problemem" zmagam się od kilku lat i przeszłam długą wędrówką od lekarza do lekarza.Kuba ma 8 lat i hypoplazję nerwu w oku prawym. Zaliczyliśmy "ceglaną", pomniejsze kliniki, przychodnie i paru "szarlatanów" : z wynikiem zerowym. W końcu młody był tak wykończony tymi wizytami,że na sam widok białego fartucha wpadał w szał.Wtedy postanowiłam skupić sie na wykorzystywaniu tego co ma.Czyli nauczyć go żyć z jednoocznością. Polegało to głównie na rehabilitacji, usprawnianiu manualny (mała motoryka) itp. Był prowadzony przez fantastyczne rehabilitantki z chorzowskiej Fundacji Pomocy Niewidomym i na efekty nie musiałam długo czekać.Głównym bylo zmniejszenie intensywności zahaczania o ściany i poprawa koordynacji :) Dzisiaj Kuba chodzi do 1-szej klasy, pisze, czyta i gdyby nie lekko zazujące oko nikt nie zauważyłby,że ma problemy ze wzrokiem.

Nie wiem w jakim stanie jest nerw Twojego dziecka, ale jeżeli zanik nie jest całkowity to warto go ćwiczyć, zwłaszcza ,że u 1,5 rocznego dziecka proces mielinizacji nerwów jeszcze się nie zakończył.Jeżeli chcesz jakieś sugestii w związku z rehabilitacją czy info nt lekarzy to chętnie pomogę, podpowiem, podzielę się wiedzą. Oczywiście w miarę moich skromnych możliwości.

Pozdrawiam.Alicja