Dzień dobry Wszystkim i każdemu z osobna. Od jakiegoś czasu przyglądam się temu forum i Wam Kochani. Najważniejsze w tym wszystkim to wsparcie jakie sobie wzajemnie dajecie. To wspaniałe. Wspaniałe jest też to, że w ogóle istnieje ta strona i... tu ukłony dla twórców. Mam 43 lata. Nie widzę na lewe oko od urodzenia. Mój życiorys jak wielu z Was jest podobny; w szkole - wiadomo. Ale dorastając, najpierw były wielkie kompleksy, potem przerodziło się to w moją tajną broń. Stałam się silniejsza i umiałam walczyć o swoje. Teraz mam dwóch wspaniałych synów 20 i 10 latka. Niestety wychowuję ich od 7 lat sama po śmierci męża. Ale dajemy radę. Jestem księgową więc muszę wiązać koniec z końcem. Pozdrawiam serdecznie i mam nadzieję, że mnie jakoś przyjmiecie do Waszego grona?. Mam tyle pytan do Was ale to już innym razem. Pa.

Witaj Wiolu

Mamy ze sobą wiele wspólnego. Ja również nauczyłam się z tym wszystkim żyć, a w wypadku straciłam najbliższą mi osobę. Mam też córkę, ma 8 lat.

Mam nadzieję, że zadomowisz się na naszej stronie i znajdziesz mnóstwo cennych informacji, rad, oraz przyjaciół. 

Dziękuję, Wiolu. Człowiek w każdym wieku zasługuje na to, co najlepsze.

Dla Ciebie też pozdrowienia :))) 

roniu, bo w życiu chodzi o to, by przeżyć je jak najlepiej :) Mimo, że czasem przecież jest źle, to potem znajduje się chwila, albo ktoś, lub coś i wraca sens życia.

Ja również wszystkim , którym jest źle życzę, by spojrzeli na życie od tej lepszej strony.

A propos, widzieliście zachód słońca w środku miasta nad Wartą?