jestem osobą jednooczną, od urodzenia,na drugie widzę normalne.  poraz pierwszy stanęłam na "komisję" i niestety odpowiedź była odmowna. mam kilka pytań do Was , bardziej doświadczonych.co ma zawierać odwołanie(chodzi mi o zświadczenia lekarskie, dokumentację) , jakią mam szansę?

Wy tu piszecie o rentach, w jaki sposób to zrobiliście?

dodam, że mam 33 lata i obecnie nie pracuję, kiedyś słyszałam, że mogłabymm się starać o rentę socjalną, jak? gdzie? Potrzebuję Waszej pomocy...

Witajcie! Mam 18 lat. I niedawno złożyłam, a raczej moi rodzice pomogli mi złożyć wniosek o rentę socjalną. W dokumentacji złożyłam - dokumentację ze szpitala z 200o roku, kiedy to w wyniku mylnej diagnozy przyjmowałam przez 3 tygodnie hormony - kortykosterydy czy jakoś tak , myśleli że to guz oka. Do dzisiaj nie wiedzą co to jest. Nie widzę na lewe oko. Na prawe w przeciągu 12 lat leczenia (jestem pod stałą opieką okulistyczną, prywatną (ponieważ w moim mieście długo czeka się na wizytę na NFZ) mam udokumentowane wizyty co 2-3 miesiące, czasami w wyniku choroby częściej. W 201o roku w wieku 16 dostałam w Powiatowym Centrum ds orzeczania niepełnosprawności czy jak to się tam nazywa stopień znaczny niepełnosprawności i w orzeczeniu jest napisane że nie jestem zdolna do samodzielnej egzystencji, dlatego mam przyznane świadczenia opiekuńcze i pielęgnacyjne na okres stały. Do dokumentacji dołączyłam także papiery ze szpitala z 2011 roku z oddziału neurologi oraz skierowanie na okulistykę w czerwcu tego roku . Do szpitala idę 18 czerwca 2012 roku. Przyszło mi się odwoływać, bo w odpowiedzi dostałam ,,nie jest pani całkowicie niezdolna do pracy". Uważam, że na moją niekorzyść wpływa fakt, że kontynuuję naukę w liceum ogólnokształcącym. Pani w komisji zapytała mi się tylko o śr z ubiegłego roku. Była ona 4,80. Jak dla niej za wysoka. Odczułam to. Była strasznie niemiła w stosunku do mnie i mojej mamy. Nie zadała mi żadnego pytania o życie codzienne. W tym roku ze względu na stałe pobyty w szpitalu pogorszenie stanu zdrowia mam średnią 4,0. Nikt o to się nie spytał. Dodam tylko, że wychodzą 12 lat temu ze szpitala chodziłam bez okularów i widziałam dobrze. Z roku na rok widzę coraz gorzej. Mam szkła cylindryczne +5,5. Na karcie lekarskiej mam napisane - rokowanie złe. Przed skierowaniem do szpitala byłam u Pani profesor, która powiedziała że to zlepek wad wrodzonych i zamiast liczyć na cud powinniśmy przygotowywać się na to że z roku na rok będzie gorzej, powinniśmy też nastawić się na całkowitą utratę wzroku. Na zakończenie badania i wizyty dodała, że jest tylko lekarzem, nie cudotwórcą i że już nie muszę do niej przychodzić. Na odczepnego dostałam skierowanie do szpitala ,,może technika poszła do przodu i oni coś wymyślą". 

Przez swoje problemy ze zdrowiem nie mogę uzyskać Prawa Jazdy, w szkole radzę sobie tylko i wyłącznie dzięki wyrozumiałości szkoły, specjalnemu orzeczeniu o potrzebach w kształceniu, pomocy rodziców, nauczycieli i kolegów z klasy. Jak docieram do szkoły? mimo że mam autobus, którym mogłabym za pozwoleniem pani dyrektor spóźniać się 10 min na zajęcia to jeżdżę z tatą, gdy on jedzie do pracy. Wygląda to tak, że wstaję o 5 rano, o 6;30 jestem pod szkołą. Czekam 10 min za woźną, razem wchodzimy do szkoły.Zajęcia zaczynam o 9-10. W szkole pomagają poruszać mi się koledzy. Najwięcej problemu sprawiają mi schody i przechodzenie przez drogę (nie umiem określić odległości nadjeżdżającego pojazdu). Lekcję kończę o 15:05. Czekam 10 min na tatę w szkole i do domu. 

Jak wyglądają moje weekendy? nie tak jak moich rówieśników, nie chodzę na imprezy ani wgl nigdzie sama nie wychodzę. Na spacer z mamą lub bratem , czasami czuję się jak pies, bo potrzebuję tego by ktoś mnie wyprowadził z domu. Przez cały rok. Jesienią i Zimną wgl nie wychodzę, bo jest szaro i nic nie widzę. Boję się ciemności. Latem i wiosną ostre słońce mnie oślepia i muszę wstrzymać się na czyimś ramieniu by wyjść na głupi spacer. z tego powodu mam ograniczone kontakty towarzyskie, narażona jestem na nietolerancyjne traktowanie i obelgi, śmiechy. Nie dość że jestem upokarzana przez niewyrozumiałych sąsiadów, to jeszcze upokarzana przez państwo łaszcząc się idąc na komisję niczym na wystawkę do zoo. Obejrzą mnie i tym razem odrzucą. Bo chce się uczyć. Nauka to jedyne co mi pozostało. Jest moim jedynym życiem jakie mam. Dlatego będę walczyć. Ale powoli się już tym wszystkim załamuje i nie daje rady. Korzystam z komputera o specjalistycznych urządzeniach i programach ufundowanych przez PEFRON. 

Jak mam się odwołać od tej chorej dla mnie decyzji?