Kornelio

Śmiech to samo zdrowie, trzeba mieć pogodę ducha i dystans do siebie. Pozdrawiam.

- pod jakimś mniejszym marketem zaparkowałem w dość ciasnej luce, facet, który próbował sie tamtędy również przecisnąć, jak zobaczył mnie wysiadającego z samochodu z daleka drze się "panie coś pan slepy jesteś?!", ja niewiele myśląc (trochę zagotowany byłem tego dnia) przechodząc obok jego auta płynnym ruchem wyjąłem protezę i schowałem ja do kieszeni, odpowiadając mu krótko "Tak!" Zobaczyć jeszcze raz jego minę - bezcenne! Nic się więcej nie odezwał tylko odjechał.

 

 

popłakałam się ze śmiechu!też nieraz miałam ochotę tak zrobić :)

Temat z pewnością ciekawy. Nie miałem pojęcia, że w takim przypadku można mieć problemy z nalewaniem płynów, albo schodami. Nie pamiętam, by mi się to zdarzało. Może to kwestia słabej pamięci, albo te umiejętności opanowałem na przyśpieszonym (2-3 tygodniowym) kursie powrotu do życia połączonym z nauką tak skomplikowanych umiejętności jak chodzenie (i powodem nie było oko).

Wpadanie na ludzi i słupy zdarza mi się niezmiernie rzadko. Staram się przewidywać takie rzeczy, więc problem pojawia się tylko przy ekstremalnym niewyspaniu. Słup przeprosiłem tylko po całkowicie zawalonej nocce z wcześniejszymi tyłami w spaniu. Na szczęście świadków nie było. Za to coś jest w domowym bezpieczeństwie, bo futryny często zaliczam, ale nie osiągam w domu zbyt dużych prędkości, więc to nie problem - poobijany nie chodzę.

Jeśli chodzi o łapanie przedmiotów, to dobry w tym nie jestem, ale jakoś sobie radzę. Problemem jest łapanie z zaskoczenia, kiedy galaretka w głowie nie ma czasu na analizę trasy niezidentyfikowanego obiektu rzucanego.

Czyszczenie tylko jednego szkła jest u mnie normą już od dłuższego czasu. Za drugie się biorę tylko w wyjątkowych sytuacjach.

Jeśli chodzi o żarty słowne, to zdarzało mi się stosować. Obecnie przypominam sobie tylko, że jak pewien dobry znajomy chciał ze mną pogadać w "cztery oczy", a ja wysłałem go na poszukiwanie cyklopa do kompletu.

Historyjek pewnie parę jeszcze wrzucę, ale obecnie kojarzy mi się tylko jedna sytuacyjna z czasów licealnych. Jako sytuacyjna pewnie zabawna jest tylko dla mnie, ale jakbym się mylił:

Wracałem ze znajomym ze szkoły autobusem. On siedział przy oknie. Trochę gadaliśmy. Dojechaliśmy na miejsce, więc rzuciłem czymś w stylu "wysiadamy" i wstałem. Kolega znalazł się po stronie, której nie widzę, a przez tłok przy drzwiach nie dało się odwrócić. Byłem zresztą pewien, że idzie za mną. Odwróciłem się dopiero na zewnątrz. Kumpla nie było. Rozejrzałem się i 3 rzeczy zdarzyły się praktycznie jednocześnie. Po pierwsze ujrzałem go w oknie autobusu, drzwi właśnie się zamknęły, a wzrok kolegi wyglądającego przez okno właśnie kierował się na miejsce, gdzie stałem. Autobus ruszał - cóż było robić? Zanim na twarzy kumpla pojawiło się zdziwienie i zrozumienie, uniosłem rękę i mu pomachałem. Mina kumpla bezcenna i za nic nie musiałem płacić kartą ,-)

No oczywiście też mam na koncie niezauważenie, że towarzysząca mi osoba skręciła, a ja idąc dalej kontynuowałem rozmowę, ale to już było opisane.

 Biorąc pod uwagę długość moich postów dzisiaj, nie powinienem pisać po nocy...