Zdaję sobie sprawę, że ten temat omawiany i analizowany był już na tym forum setki razy. Jednak zapytam jeszcze raz, może dzięki odpowiedziom szybciej podejmę decyzję czy stawać kolejny raz przed komisją i odwoływać się. Jak większość tu obecnych nie widzę zupełnie jednym okiem (brak poczucia światła). W drugim oku -2 i blado różowa tarcza nerwu wzrokowego - bedzie to wyjaśniał neurolog, myślę, że to nic poważnego (oby!). Mam na stałe lekki stopień, ale wiem z doświadczenia, że wykonywanie niektórych prac sprawia mi spory dyskomfort. :( Mając stopień umiarkowany mogłabym znaleźć pracę np. z zakładzie pracy chronionej, gdzie nie musiałabym się krępować (przynajmniej tak mi się wydaje), poza tym byłabym w ogóle atrakcyjniejszym pracownikiem.

Wolałabym nie mieć żadnej grupy, ale skoro już mam problemy ze wzrokiem to chciałabym korzystać z jakiejś pomocy. Wiem, że różne instytucje organizują ciekawe kursy, ale wymóg to minimum umiarkowany stopień. 

Proszę o rady i pomoc.

Pozdrawiam ciepło. :)

Zdaję sobie sprawę, że ten temat omawiany i analizowany był już na tym forum setki razy. Jednak zapytam jeszcze raz, może dzięki odpowiedziom szybciej podejmę decyzję czy stawać kolejny raz przed komisją i odwoływać się. Jak większość tu obecnych nie widzę zupełnie jednym okiem (brak poczucia światła). W drugim oku -2 i blado różowa tarcza nerwu wzrokowego - bedzie to wyjaśniał neurolog, myślę, że to nic poważnego (oby!). Mam na stałe lekki stopień, ale wiem z doświadczenia, że wykonywanie niektórych prac sprawia mi spory dyskomfort. :( Mając stopień umiarkowany mogłabym znaleźć pracę np. z zakładzie pracy chronionej, gdzie nie musiałabym się krępować (przynajmniej tak mi się wydaje), poza tym byłabym w ogóle atrakcyjniejszym pracownikiem.

Wolałabym nie mieć żadnej grupy, ale skoro już mam problemy ze wzrokiem to chciałabym korzystać z jakiejś pomocy. Wiem, że różne instytucje organizują ciekawe kursy, ale wymóg to minimum umiarkowany stopień. 

Proszę o rady i pomoc.

Pozdrawiam ciepło. :)

  Miałam podobny problem na początku tego roku :) Przyznano mi lekki stopień na stałe, ale postanowiłam się odwołać. Stanęłam ponownie na komisji i po niecałych dwóch tygodniach przyszło nowe orzeczenie. Postanowiono, że mój stopień pozostanie nadal lekki, ale czas obowiązującego orzeczenia skrócono tzn. do połowy 2016 r. Może właśnie na kolejnej komisji postanowią przyznać mi stopień umiarkowany. 

Pozdrawiam :)  

Też mam wrażenie, że to zależy od miasta. I pewnie od tego jak się "prezentujemy".. Ktoś polecił mi nie ubierać się elegancko na komisje, cytuję "najlepiej niech pani pójdzie taka trzydniowa" Pewnie gdyby akurat w dzień komisji oko sobie zazezowało tak drastycznie jak mu się zdarza to byliby bardziej skłonni do zmiany orzeczenia. Ludzie to wzrokowcy, nawet jeśli są to lekarze.

Bardzo potrzebuję pracy, jednooczność mnie ogranicza, bo miewam zawroty głowy związane  z wysiłkiem, często krępuję się patrzeć ludziom w oczy, bo nie jest to taki zwykły zezik i trudno mi przywyknąć, bo raz jest raz nie ma, raz bardziej widać zaćmę  i to, że oko jest mniejsze, raz mniej.. Myślę o soczewce maskującej, ale przecież nie mam pracy. Widzę jak niektórzy patrzą na mnie: z politowaniem, wyrozumiałością, ukrywając uśmiech, albo z jakąś szczyptą zdziwienia, skąd we mnie pewność siebie z takimi oczami.. Ale gdybym cały czas chowała głowę w piasek to by mnie zniszczyli. Rozpędziłam się, a to nie ten wątek. :)

Po wizycie u neurologa i okulisty zgłoszę się na komisję, nawet nie wiem jak tam się zapisać. Będę o wszystkim informować na bieżąco. 

Pozdrawiam Was i życzę powodzenia w walce. 

Mam nadzieję, że autorka wątku nie obrazi się , że podpinam się pod jej temat.

Od zawsze niedowidzę na jedno oko, na drugie mam nadwzroczność +4,5 z niewielkim astygmatyzmem. Taki stan rzeczy był dla mnie czymś normalnym. Kontrolne wizyty u okulisty polegały na odczytaniu liter na tablicy i doborze nowych okularów. Na tym koniec. Wiedziałam, że widzę gorzej od innych, ale nigdy nie postrzegałam siebie jako osoby niepełnosprawnej.

Schody zaczęły się po skończeniu studiów i przy szukaniu pracy. W trakcie kilku prac czułam coraz bardziej, że nie jestem w stanie dorównać osobom dobrze widzącym, choćbym  nie wiem jak się starała i tak pracowałam wolniej. A pracę traciłam.

Teraz jestem bezrobotna.  W Urzędzie Pracy doradzili mi, że powinnam starać się o orzeczenie o niepełnosprawności. Im więcej o tym czytam, tym bardziej mnie to przeraża. Nigdy nie miałam z powodu mojej wady wzroku robionych dodatkowych badań. Zawsze słyszałam, że jest jak jest i nic więcej nie da się z tym zrobić.

Czy jest sens starać się o orzeczenie, kiedy będę miała "tylko" zaświadczenie od okulisty. Najbardziej frustrujące jest to, że w tym przypadku muszę udowodnić swoją chorobę i "odstawiać" cuda-wianki, a u lekarza medycyny pracy, badanie nietrwające nawet 5 minut wystarcza do stwierdzenia, że nie mogę pracować przy komputerze.

Czuję się w tym zagubiona. Jeśli na forum jest osoba w podobnej sytuacji będę wdzięczna za podpowiedź i radę.

Pozdrawiam.

Jako ciekawostkę, dziś wróciłem z komisji, do tej pory miałem co 5 lat wydawanie orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności, ( jednooczność oczywiście ) i -2 w lewym oku ( okulary ). No i moi mili CUD się zdarzył - dziś orzekli zdrowy ! 

Jako ciekawostkę, dziś wróciłem z komisji, do tej pory miałem co 5 lat wydawanie orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności, ( jednooczność oczywiście ) i -2 w lewym oku ( okulary ). No i moi mili CUD się zdarzył - dziś orzekli zdrowy ! 

 

 O rety! Oni nie orzekli, że jesteś zdrowy, tylko orzekli,że nie jesteś niepełnosprawny. To tak jak z orzekaniem o zdolności do pracy. Lekarz medycyny pracy nie chce napisać o zdolności do pracy przy komputerze osobie jednoocznej na pełny etat,, czyli na co najmniej 8 godzin pracy, Natomiast orzecznik ZUS uznaje taką osobę , że nie jest niezdolna do pracy. Ma sobie znaleźć taką pracę, do której lekarz medycyny pracy nie będzie mieć zastrzeżeń, co do zdolności.

Witam serdecznie! Kochani nie miejcie złudzeń. Ja jestem osobą jednooczną od 3 roku życia a obecnie mam 49 lat i moja sytuacja wygląda w sposób następujący : będąc dzieckiem miałam przyznany stopień niepełnosprawności w stopniu lekkim do 16 roku życia ( otrzymywałam zasiłek pielęgnacyjny). Później stwierdzono,iż mogę podjąć naukę i pracę taką ,aby ta niepełnosprawność nie była przeszkodą w wykonywaniu pracy! Po 26 latach pracy los zrządził,że musiałam poddać się operacji kręgosłupa szyjnego (3 implanty). Stanęłam na komisję i ta przyznała mi lekki stopień niepełnosprawności-odwołałam się,gdyż przepisy mówią o tym ,iż osobie jednoocznej przysługuje stopień lekki (bez wielkiej łaski )! Lekarze sadowi po wnikliwym badaniu przyznali mi stopień umiarkowany na 2 lata do chwili wykonania drugiej operacji ale teraz kręgosłupa lędźwiowego plus wzrok. Jestem po dwóch operacjach kręgosłupa( Łącznie 5 implantów) i co z tego wynikło! W grudniu 2014 stawałam ponownie na komisję w Powiatowym Urzędzie orzekającym stopień  niepełnosprawności i ten wydał orzeczenie stopień lekki. Nie mam sił i zdrowia na wojnę...! Tak jak ktoś z was wcześniej napisał,aby znaleźć pracę należy posiadać stopień umiarkowany no cóż osoba w pełni sprawna nie zrozumie osoby niepełnosprawnej.  Druga sprawa to,to że aby otrzymać stopień umiarkowany lekarz wypisujący formularz-stan zdrowia do potrzeb orzeczenia powinien zaznaczyć,że potrzebujecie opieki osoby drugiej (o tym również mówią przepisy dotyczące przyznawania stopnia niepełnosprawności).  Powodzenia, zdrowia i dużo wytrwałości w załatwianiu orzeczenia. Pozdrawiam.

SZANOWNI PAŃSTWO JESTEM TAK SAMO JEDNOOCZNY PO JASKRZE I

DODATKOWO PO UDARZE I ZŁOZYŁEM PAPIERY DO ZUSUI BĘDE CZEKAŁ NA KOMISJE LEKARSKĄ  ALE ZUS TO JEST KRAINA CUDÓW ZOBACZYMY CO BĘDZIE POZDRAWIAM

witam,

straciłam oko w lipcu 2019, a w styczniu mialam operację wszepu implantu wtórnego. Wysłałam wniosek o przyznanie stopnia o niepełnosprawności, który został odrzucony.będę się odwoływać. przy okazji dodam,że mam wadę drugiego oka -4,5 która wzrasta co jakiś czas. czy teraz wogóle dają jednoocznym stopień niepełno sprawności?