Kornelia świetny post, tak fajnie poczytac coś wesołego.

Ja mam cudną rodzinę, wspaniałego męża i wspaniałą trójkę dzieciaków.Moje dzieci przyszły na świat za wcześnie i to mnie nauczyło prawdziwego życia, mam dużo pokory w sobie i cieszą mnie wszystkie drobne drobiazgi codzienności.

wesołości w codzienności Wam wszystkim życzę.

 No ja raczej się z tego nie cieszę, ale jest coś w tym co napisałaś. Ja mając 11 lat dorosłam w ciągu jednego miesiąca, po tym jak straciłam oko, przechodziłam operacje i leżałam w szpitalu z daleka od rodziców. I chyba rzeczywiście potrafię bardziej docenić co mam niż ci, którzy czegos podobnego nie przeszli.

Cieszę się, że moje oko nadal chce ze mną współpracować, że mam świetnego męża i rodzinę i że widziałam w tym roku Petersburg :), bo to było moje marzenie.

A co do reszty to nie wiem jeszcze czy moge sie cieszyć. Przez całe wakacje się ucze i zdaję egzaminy, które rozstrzygną o mojej najbliższej zawodowej przyszłości. Nie mam jeszcze wyników, więc cały czas jestem w zawieszeniu. I to mnie akurat zupełnie nie cieszy :)