Twoim problemem nie jest zez,tylko samotność,za samotność obwiniasz zeza.Nie mówie że ten defekt urody nie jest bez znaczenia bo sam go mam i również jak ty jestem singlem.Trochę się przyzwyczaiłem,choć cierpie z tego powodu.I to właśnie przez samotność uważasz że twoja praca jest nudna,być może nie wiele rzeczy ciebie cieszy,przecież w tym wieku większość ludzi ma swoją drugą połówke.A co do kobiet powiem tak jeśli facet pozna dziewczyne z zezem to nawet wyda mu się ten zez plusem,bo wielu facetów lubi jak dziewczyna ma lekko krzywe oczka ale na odwrót to już nie jest tak pięknie.Kobiety zwracają uwagę na to i nie można im się dziwić w końcu proste oczy lepiej wyglądają niż za przeproszeniem"jedno oko spoko ,drugie na maroko".

Chcąc kogoś pokochać musisz kusić los,prowokować,tylko w ten sposób masz szanse na miłość:)

krótko mówiąc jeśli samemu ma się defekt urody to łatwiej związać się z kimś kto tak samo na to cierpi,bo nie dość że zrozumie to będzie zawsze wspierał gdyż sam boryka się z jakąś wadą.

Każdy z nas by chciał mieć ideał i być ideałem ale prawda taka że z czasem poglądy się zmieniają.Portale randkowe to wg. mnie strata czasu,sam byłem zarejestrowany w sumie na kilkunastu i stwierdziłem że nie warto.Nie podpowiem Ci gdzie szukać miłości.

Hej :) Trafiłam na ten wątek nie przez przypadek. Szukam i szukam osób z tym właśnie problemem do wspólnego wspierania się (bo przecież razem jest o wiele łatwiej:) ), czy nawet już abstra***ąc od tego całego problemu-do luźnych pogawędek, bez podświadomego myślenia o zezie podczas rozmowy (to jest coś co mnie okropnie męczy). Wszystkie wątki, które dotychczas znajdowałam na ten temat są sprzed kilku lub kilkunastu lat, zapomniane. Sama nawet stworzyłam taki topik na jakimś forum, no ale niestety nie cieszył się jakimkolwiek powodzeniem ;P Hmm czyżby już wszyscy byli po udanych operacjach? ;) Także cieszę się, że się tu znalazłam:)

Jeśli o mnie chodzi, mam krótkowzroczność i zeza zbieżnego. To okropieństwo pojawiło się u mnie jakieś kilka lat temu, przez co moje życie towarzyskie nie miało szansy się nawet rozwinąć ;p Zez nie jest baardzo widoczny, ale sprawia jednak ogromny dyskomfort. Zrobiłam się bardzo aspołeczna, jeśli już zdarzy się ze gdzieś wyjdę ze znajomymi to robię to z ogromną niechęcią. Po prostu ograniczam kontakty z innymi do minimum.

Myślę, że wiecie co czuję, tak samo jak ja wiem co Wy czujecie w tej sytuacji.

krótko mówiąc jeśli samemu ma się defekt urody to łatwiej związać się z kimś kto tak samo na to cierpi,bo nie dość że zrozumie to będzie zawsze wspierał gdyż sam boryka się z jakąś wadą.

 

 Nawet nie wiesz jak bardzo się z tym zgadzam. W pełni podzielam Twoje zdanie. Tutaj chyba nic nie trzeba już tłumaczyć :) 

 Autorze topiku, nie trzeba szufladkować tego, że od mężczyzn się więcej wymaga. Dużo zależy od charakteru drugiej osoby (w tym wypadku dziewczyny:))

Już byłem tak zły na świat, że myślałem - przestanę nawet z domu wychodzić. Będę się żywił zapasami. Ludzie są strasznie obłudni - mówią "liczy się wnętrze człowieka", bla bla bla, ale postępują zupełnie na odwrót. W telewizji każą okazywać empatię dla osób na wózku, a wyśmiewanie się z naszej wady jest społecznie akceptowalne... 
Nie zgodzę się, że się rozumiemy. Jak zobaczę kogoś z zezem, to wstydzę się patrzeć, żeby nie wyjść na ciekawskiego oglądacza. Kobieta nie zrozumie mężczyzny... Kobiety mają dużo słabszy popęd seksualny - i dlatego brak partnera jest mniej dotkliwe dla kobiet. Kobieta nie goni za mężczyzna poza rzadkimi przypadkami - gdy on bardzo przystojny, a ona ma dużo testosteronu.

Skoro nie potrafisz zaakceptować sam siebie to dlaczego oczekujesz tego od innych? Musisz najpierw pogodzić się sam ze sobą.

Podobno świetna pomoc jest w Centrum Leczenia Zeza w Krakowie...