Jejku Paulinko! Co można doradzic, tak jak w moim przypadku pozostaje mieć  nadzieję, ale i tak skończyło się na usunięciu oczka. I uwierz mi ja napradę już pod koniec ucieszyłam się z tej decyzji, nie mogłam patrzeć na zmieniające się oczko Miska i zastanawiać się czy dobrą decyzję podjęłam. Za bardzo bałam się  o jego zycie i naprawdę teraz oddychamy z ulgą, choć wiem, że Miś może mieć trudności w szkole, pracy itd. Ciągle boję się, nawrotu choroby i pewnie ten strach na zawsze pozostanie, ale już nie panikuję jak zobaczę kropkę na małym ciałku - już nie widzę czerniaków:) Ale boję się i jednoczesnie jestem szczęśliwa. Dziś Miś był na płukaniu vascuportu - mój 2 i pół letni syn powiedział, że jest duży i nie będzie płakał jak mu doktor będzie wbijać igłę i nie zapłakał!!! Nie płacze już na widok lekarzy, a nawet naszej doktor daje buzi!!!!Oczko  daje sobie wyciągać bez problemu, sam się kładzie, i tata mu robi kap kap, wie,że ma najpiękniejsze oczko na świecie !!!(kurcze mam nadzieję, że stała protezka bedzie ładna, bo ta nie najlepiej wygląda:).

Proszę więc słuchaj poprostu lekarzy, i rób co karzą!!! Ja troszeczkę za długo zwlekałam, i ten strach był okropny. w ostatnim momencie oczko zostało usunięte!!!! I jeszcze jedno, nie ze jestem dewociarską babą- ale zwróciłam się ku Bogu i jest nam lżej!!!! Ba jest nam dobrze!!!! Dziś nie wyobrażam sobie życia bez wiary.

Naprawdę nic nie płaciliśmy za implant i jakiekolwiek leczenie. zapłacimy tylko jakąs niewielką kwotę za protezkę, a troszkę większą jak nam nie zrefundują. Pozdrawiam bardzo serdecznie, naprawdę życze wszystkiego naj. Aha coś tam jeszcze płaciliśmy za protezkę modelkę, ale to kaucja coś chyba koło 100 złotych