Mam 28 lat i mieszkam w Warszawie. Nie mam prawego oka od 12 roku życia. Używam protezy z tworzywa. Nie ukrywam, że jest, był i podejżewam, że będzie dla mnie problem. Niestey mam z tego powodu kompleksy i staram sie cały czas kontrolowac w sytuacji, w której ktos na mnie patrzy. Ciesze się, że znalazłem te stronę. W sumie jakos przypadkowo:-) Dla mnie to jest temat tabu, zadko rozmawiam na ten temat z bliskimi, choć robię postępy. Wszystkim przyjaciołom i bliskim znajomym, z którymi jestem zżyty po pewnym czasie mówiłem o moim "sekrecie". Reakcje były różne. Z regóły wiedzieli, ze cos jest "nie tak" ale nie bardzo wiedzieli co, w sumie nikt nie sadził, że mam protezę, ale to tylko zasługa tego, że nosze prawie zawsze przyciemnione okulary "zerówki" bo na zdrowym oku nie mam na szczęście wady wzroku. Wczoraj jak trafiłem na tę stronkę to czytałem na forum po kolei wszystkie wątki i tematy. Oczywiscie nie zdążyłem przeczytac wszystkiego a noc mnie zastała. Dzisiaj też sobie poczytam i mam nadzieje, że bedę mógł komus służyc pomocą lub radą. Na pewno Was zaskoczę pewnymi informacjami z mojego zycia;-)

Pozdrawiam

marconi

Hej Marconi

Jesteśmy równolatkami :)

Miło powitać Cię na naszej stronie. Myślę, że odczucia mamy podobne. Miałam implant, który dawał mi trochę więcej pewności siebie, ale... popsuł się i się nie udało. teraz znów mam zwykłą protezę. Myślę, że i tak to nie jest koniec świata:)

Trzymaj się ciepło. 

Ja straciłam swoje lepsze oko w wypadku 8 lat temu. I tez myślałam, że to koniec świata, że jestem jedyna! A teraz widzę, ilu nas jest:) Dlatego chciałam zrobić z Irkiem ten zlot, ale niestety...

Może w tym roku się uda. Oby! 

Witam wszystkich

W końcu udało mi się znaleźć jakieś specjalne miejsce dla mnie, gdzie można śmiało mówić o swoim największym kompleksie.
Jestem osobą jednooczną od urodzenia,  noszę protezę szklaną, niestety moja wada wrodzona.

Na stronce jestem od dziś, myślę że znajdę tu dużo porad, ciekawostek i jakoś będę mógł śmiało i otwarcie o tym pisać.
Myślę ze na początek to tyle, jak się rozkręcę to coś napiszę więcej.

Pozdrawiam :) 

Widzę, że co rusz dołączają do grona forumowiczów nowi uzytkownicy:-)

Miło Cię powitać wiktor84. Pozdrowienia dla Was dziewczyny, Pyzuni84 i Zuzika.

Widzę, że co rusz dołączają do grona forumowiczów nowi uzytkownicy:-)

Miło Cię powitać wiktor84. Pozdrowienia dla Was dziewczyny, Pyzuni84 i Zuzika.

 Cześć Marconi :)
W sumie dołączyłem się na twoim forum na doczepkę :), mam nadzieję że nie masz za złe :)
Pozdrawiam

Super że ktoś założył tego typu stronkę dal nas....jak się nas uzbiera sporo to jakieś spotkanie w Centrum Polski gdzieś będzie trzeba zorganizować hehe 

Cześć Zuzik :)

No proszę może nawet byliśmy tego samego dnia hehe :))
Posiadasz może jakiś kontakt do tego doktora albo kogoś.. jakiegoś pośrednika, w sumie niedługo zastanawiam się nad nową protezą, w sumie raczej zapasową :P.... już kilka razy miałem serce w gardle jak mi upadła, tak to jest jak człowiek się z rana spieszy ;/;/ i czasem ci podczas zakładania wypadnie.

Oj, trochę się naszukałam tej wizytówki, ale znalazłam :)

Ja miałam robioną protezę w Puszczykowie. Polskim "pośrednikiem" między niemieckim lekarzem jest dr Iwona Przybylska-Rybczyńska z kliniki okulist. w Poznaniu. W Puszczykowie ma swój prywatny gabinet. Telefon do niej to : 061 81333464

Mam jeszcze jej tel komórkowy, jak byś potrzebował.

Powodzenia!

Kornelia - fajny pomysł z tymi domkami i niedaleko nas :)

Ja właśnie słyszałam, że oni bywają w okolicach Poznania raz w roku, w maju. To powiedziała mi Pani doktor ze szpitala na Długiej.

 

 Dokładnie tak jak mówisz, tzn piszesz :) ja miałam robioną protezę własnie w maju, ale jak jest dużo chetnych to może przyjechać dwa razy w roku.

Witam Cie Markoni bardzo serdecznie.Ja tez odkryłem strone przypadkowo- sądze jednak , że ludzi tu mili i wrazliwi.Powiadają medrcy;;ból i cierpienie uslachetnia człowieka''.Cos w tym jest, kazdy z nas z pewnoscia przeszedł swoista traumę, tracąc oko.Teraz cierpienie innych nie jest mi obojetne.Oczywiście, miec jedno oko to olbrzymi dyskomfort psychiczny, to zrozumiałe.Ale jak patrze na innych, bardziej pokrzywdzonych przez los, dziekujmę Stwórcy za to co mnie dotknęło.Pozdrawiam   i zyczę duzo optymizmu na co dzień.