Czytałam Twoje wszystkie posty na forum.

Wiem, ze się boisz, iż kiedyś utracisz wzrok. Ja też się bardzo boję, mam odklejoną siatkówkę w prawym oku-nie widzę, w lewym liczne męty tzw. muszki, pajączki- pierwszy zwiastun odklejenia się siatkówki.

Mam te męty od paru lat, lekarz okulista mnie wystraszył, że nie będę widzieć, bo na pewno się ta siatkówka odklei w drugim oku. Jak nie było światła w nocy-awaria to ja myślałam, że już nie widzę, tak samo od razu płakać mi sie chciało, paniczny strach.

Ale znalazłam sposób na to, żeby  o tym nie myśleć, zapisałam się do szkoły-głowę mam zajętą nauką, wyszłam do ludzi-zapisałam się na kurs dla osób niepełnosprawnych.

Tam mi się oczy otworzyły, na tym kursie , moje oko to jest pikuś, ludzie na wózkach, bez ręki, trzęsący się i nie mogący nad tym zapanować. Doszłam do wniosku, że nie mogę się aż tak przejmować, ze muszę żyć pełnią życia, cieszyć się z najdrobniejszych rzeczy i dziękować Bogu za to codziennie , że jeszcze widzę i nie jestem dla nikogo ciężarem.

Podsumowując wiele zależy od nas samych,  od naszego myślenia.

WAŻNE JEST MYŚLENIE POZYTYWNE.

Pozdrawiam i trzymaj się ciepło

Czyli widzę, że nie jestem sama z moim strachem... To straszne, że jest na świecie tyle chorób i cierpienia, aż czasami boję się życia i konsekwencji tego co ono niesie ze sobą.

Ale mam też takie dni, że jestem silna i dziękuję Bogu, że mnie wybrał, abym chociaż troche odczuła jego cierpienie. Chciałabym nauczyć się cieszyć życiem w 100% i nie martwić się tak bardzo codzienością-czego Wam życzę!!!

Pamiętajcie, że jesteście sami w sobie wyjątkowi :) Dużo szczęścia i zdrówka !!!