Cześć , pewnie nie jest łatwo kiedy brakuje nam pewnośći, kiedy wiemy że coś w nas nie jest takie jak u innych...masz racje, ale jesteśmy zmuszeni do tego żeby sobie z tym radzić. Wiesz, ja kiedy rozmawiałam z kimś obcym też odwracałam twarz....zasłaniałam włosami, unikałam spojrzeń . Miałam proteze od 4tego roku życia i tez było raz lepiej, raz gorzej. Od 10 lat nosze opatrunek, miałam kilkanaście operacji plastycznych i w pewnej chwili powiedziałam sobie dosyć, trzeba żyć a nie mysleć o tym jak wyglądam. Zaskoczeniem było to ze nagle mój opatrunek przestał ludzi dziwić, nikt nie przyglądał się a jeśli to z zapytaniem czy to zapalenie spojówki:) . Moi znajomi nie zwracają na to uwagi, spotykając się z kimś obcym czuje się spokojna i pewna siebie. Czuje się lepiej......ale to nie takie proste..., moja skóra jest już zmęczona i woła o pomoc :). Zaczynam na nowo walczyć o proteze, może warto nie wiem. Operacje mam 28 stycznia pierwszą....potem kolejną i kolejną......:)  Nigdy nie wiadomo co jeszcze może nas w życiu spotkać i z jakim kalectwem lub niepełnosprawnością możemy się zmagać. Miło będzie kiedy ludzie przestaną przyglądać się , ale to chyba się nie uda....Sami podglądamy innych prawda?  :) pozdrawiam serdecznie