Jestem niewidoma od urodzenia. Moje dziwne zachowanie od małego typu jak chciałam coś zobaczyć przechylałam głowę lub patrząc przez lornetkę widzę tylko jedno "kółko" lub też jak patrze przez mikroskop nie muszę zasłaniać jednego oka dowiodło, że nie widzę na 2 oko. Nikt o tym nie wie po za najbliższą rodziną i okulistką. Tak jest najlepiej, bo nikt nie patrzy na mnie jak na osobę, która jest inna od innych. 

Znacie to uczucie kiedy ma się 2 oczu, kiedy straciliście jedno co czuliście? Są to wielkie różnice? Czy ktoś może podać jakie?

Bardzo lubię jeździć na rowerze i jedno oko mi w tym nie przeszkadza. Ogólnie to myślę, że nie jesteśmy gorsi od innych więc żyjmy normalnie, po co nam jakieś ulgi?

Nie jesteśmy słabsi, potrafimy radzić sobie we wszystkim równie dobrze jak pozostali. Mam nadzieje, że się ze mną zgadzacie...